Annem

Ben hiç İndiana Jones
Olamadım ki,
Annem...
Hareket halindeki
Banliyö trenine
Atlarken binmek için
"Helal olsun, aynı
İndy"ler yerine
Hep azar işittim,
Elalemden.
Mutluluğu bulduğum
İndy t-shirt'tümü
Çamaşır suyuna
Bastığın zaman,
Güzel annem
Hayallerimi de yıkamıştın...
Hele kemerimi
Kırbaç gibi kullanırken
Kırdığım vazon için
Az mı dayak yemiştim?
Şimdi yolu yarıladım
Artık annem.
Maceradan maceraya
Koştum,
İçimdeki İndy ruhuyla.
Ama çok yoruldum,
Be annem.
Zormuş gerçekten...
Sonuçta
Hayat zor be
Annem.
Etraf hep
Yanlış kadehten
İksiri içenlerle dolu.
Ben izlerken filmi
Bakamamıştım ki
O sahneye,
O çirkinliğe.
Şimdi hayat,
Annem,
O çirkinliğin ta kendisi.
Ve bakmak,
Bakıp da yadırgamamak,
Onun bir parçası olmak,
Ne acı
Birşey be
Annem...